مطالعه کاریوتیپ سه جمعیت گلایول Gladiolus Italicus Mill.

سابقه و هدف: گونه ‌ های گلایول در معرض خطر فرسایش ژنتیکی و حتی انهدام هستند و از طرفی این گونه ‌ ها بطور بالقوه می توانند برای اصلاح و کشاورزی مفید باشند، به علاوه تنوع موجود در کشور در ژرم ‌ پلاسم یا وجود ندارد و یا کافی نیست. بنابراین جمع ‌ آوری، حفظ و مطالعه تنوع ژنتیکی گو نه های گلایل امری مهم و ضروری است. مواد و روش ها: بر اساس منابع موجود از م فلور ایران به مناطق مختلف مراجعه و سه جمعیت گلایول ایرانی از محلات، الموت و مشهد جمع آوری و ویژگی های کاریوتیپی آن ها بررسی گردید. از هر جمعیت، سه گیاه برای اندازه گیری ‌ های مختلف به طور تصادفی انتخاب شد. مریستم انتهای ریشه به مدت 5/3 ساعت در محلول پیش تیمار 8- هیدروکسی کینولین و سپس در محلول فیکساتور فارمر (محلول 1:3 اتانول و اسید اسیتیک) به مدت 24 ساعت تثبیت شدند. رنگ آمیزی نمونه ها توسط هماتوکسیلین انجام شد. برای هر نمونه حداقل 10 پهنه متافازی بررسی شد. یافته ها : مطالعات کاریوتیپ در سه گونه از جمعیت گلایول ایران انجام شد. گو نه های گلایول در ایران دارای تعداد متنوعی کروموزوم 2n=2x=30, 60 که در جزئیات کروموزومی و نوع کروموزوم متفاوت می باشند. نتیجه گیری: تقارن کاریوتیپ و تعداد کروموزوم SAT و طول کروماتین ها و همچنین بر اساس آنالیز کاریوتیپ، طول بازوهای کروموزوم نسبت به بازوی کروموزوم، کوتاه و به طور قابل توجه متفاوت بود. بنابراین کروموزوم های متوسط نشانه های از ژنوتیپ های دیپلوئید می باشند.  کلمات کلیدی:کاریوتیپ، گلایول، سیتوژنتیک، سطح پلوئیدی